Konsultacja psychologiczna to  spotkanie z psychologiem, którego celem jest określenie charakteru trudności dziecka/ rodzica/rodziny oraz zaplanowanie odpowiednich oddziaływań oraz określenie zakresu możliwej pomocy specjalistycznej. Podczas konsultacji można też uzyskać pomoc psychologiczną dla rodzica - wspólnie z psychologiem spróbować lepiej zrozumieć trudności, z jakimi zmaga się nasze dziecko.

Umów się na konsultację, jeśli Twoje dziecko:

- sprawia kłopoty wychowawcze w domu / przedszkolu / szkole;

- jest agresywne i nie stosuje się do przyjętych zasad społecznych;

- bardzo często miewa napady złości, agresji, często płacze lub jest smutne;

- przeżyło trudną sytuację (rozwód rodziców, śmierć lub choroba kogoś bliskiego, wypadek);

- często wchodzi w konflikty;

- nie osiąga przewidzianych dla swojego wieku umiejętności i osiągnięć rozwojowych, długo uczy się nowych zachowań i umiejętności;

- nie nawiązuje stosownych do wieku prób komunikowania się z otoczeniem i najbliższymi oraz ma kłopoty w nawiązywaniu relacji społecznych;

- przejawia trudności adaptacyjne, jest nieśmiałe, zalęknione, ma problemy natury emocjonalnej;

- ma trudności z nauką;

- nie mówi w określonych sytuacjach (w których mówienie jest oczekiwane, np. w szkole, w przedszkolu, w obecności określonych osób), w innych natomiast mówi

-  wykazuje problemy z jedzeniem, spaniem, przejściem treningu czystości;

Pierwsza konsultacja psychologiczna odbywa się z udziałem rodziców/ rodzica, bez obecności dziecka. Po konsultacji psychologicznej z rodzicem/ rodzicami psycholog może zalecić konsultacje z dzieckiem w celu obserwacji funkcjonowania dziecka oraz ustalenia zakresu wsparcia. Konsultacja psychologiczna to zazwyczaj 1-3 spotkania psychologa dziecięcego z dzieckiem oraz ponowne spotkanie z rodzicem/rodzicami w celu przekazania informacji zwrotnych z zaleceniami.

Po konsultacjach specjalista może zalecić psychoedukację, psychoterapię, diagnozę, wizytę u innego specjalisty lub inne działania wspierające rozwój i funkcjonowanie dziecka/rodziny. 

 Konsultacja psychologiczna trwa 50 min.

Zobacz też: poradnictwo wychowawcze

DIAGNOZA NEUROLOGOPEDYCZNA

Diagnoza neurologopedyczna obejmuje dwa spotkania zakończone opisem. Diagnoza neurologopedyczna kierowana jest do osób z trudnościami spowodowanymi dysfunkcjami neurologicznymi:

do dzieci z zespołami genetycznymi, rozszczepem wargi i/lub podniebienia, z obniżonym lub wzmożonym napięciem mięśniowym, z autyzmem, zespołem Aspergera, dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, epilepsją, dzieci z opóźnieniem rozwoju umysłowego, z opóźnieniem rozwoju mowy, dzieci jąkających się (lub z epizodami niepłynności), dzieci z niedosłuchem oraz mających problemy z rozumieniem wypowiedzi i nadawaniem komunikatu,

do dorosłych, którzy są po przebytym udarze, cierpią na chorobę Alzheimera, chorobę Parkinsona, do osób dorosłych, które w wyniku wypadku komunikacyjnego bądź urazu głowy mają trudności z mówieniem, a także do dorosłych jąkających się.

Na diagnozę neurologopedyczną składają się pogłębiony wywiad, przeprowadzenie badania, dostosowanego do potrzeb i możliwości badanego, obserwacja oraz sformułowanie i omówienie wniosków z przeprowadzonych badań.

Jak się przygotować?

Na spotkanie z neurologopedą, ze względu na pogłębiony wywiad, proszę przynieść dotychczasową dokumentację medyczną taką jak: wyniki badań słuchu, wyniki badań EEG, fMRI, MRI i innych, jeśli były przeprowadzane, opinie specjalistów, karty wypisowe ze szpitali, a w przypadku dzieci książeczkę zdrowia dziecka.

Zobacz też:  diagnoza logopedyczna

DIAGNOZA I KONSULTACJA LOGOPEDYCZNA

Kiedy warto wybrać się do logopedy na konsultację?

- jeśli Twoje dziecko skończyło 2 r.ż., a jeszcze nie zaczęło mówić

- jeśli Twoje dziecko nie wymawia jeszcze głosek adekwatnych dla swojego wieku

- jeśli Twoje dziecko mówi niewyraźnie lub jego wymowa nie jest rozumiana przez otoczenie

- jeśli Twoje dziecko często przechodziło przewlekłe infekcje górnych dróg oddechowych

- jeśli Twoje dziecko ma jakiekolwiek trudności z komunikacją

- jeśli chcesz się dowiedzieć, czy rozwój mowy Twojego dziecka przebiega prawidłowo

- jeśli masz wadę wymowy i chciałbyś/chciałabyś ją skorygować

- jeśli nie jesteś zadowolony/zadowolona ze swojego sposobu mówienia i chcesz nad nim popracować

Przebieg konsultacji/diagnozy logopedycznej

Najważniejszą częścią diagnozy logopedycznej jest wywiad. W przypadku dziecka jest to wywiad z rodzicem. Logopeda będzie pytał m.in. o choroby matki w ciąży, przebieg ciąży i porodu, zdrowie dziecka, sposób karmienia dziecka, przebieg rozwoju psychoruchowego dziecka, rozwój mowy oraz czy w rodzinie dziecka występują wady wymowy.

Wywiad jest konieczny, żeby pomóc logopedzie określić przyczynę wady wymowy i opracować skuteczny plan terapii.

Kolejnymi etapami diagnozy jest badanie mowy i umiejętności komunikacyjnych. Forma badania jest dostosowana do wieku badanego. Na jego podstawie logopeda wstępnie oceni umiejętności nawiązywania kontaktów przez dziecko, sprawność aparatu artykulacyjnego, sposób artykulacji, zasób słownictwa i umiejętność formułowania wypowiedzi.

W przypadku dzieci szkolnych logopeda sprawdzi też, czy ewentualna wada wymowy wpływa na umiejętności czytania i pisania. W razie potrzeby zostaną przeprowadzone badania uzupełniające.

Bardzo ważnym elementem diagnozy logopedycznej jest obserwacja prowadzona przez cały czas konsultacji.

Diagnoza logopedyczna obejmuje jedno spotkanie trwające od 60-80 minut. Na podstawie wszystkich zebranych informacji logopeda przygotowuje pisemną diagnozę, proponuje plan terapii, a jeśli taka nie jest konieczna – przekazuje zalecenia do ćwiczeń w domu.

Konsultacja logopedyczna to jedno spotkanie trwające ok. 50-60 min, po którym logopeda przekazuje wskazówki na podstawie uzyskanego wywiadu/obserwacji (bez opisu). 

Jak przygotować siebie i dziecko do konsultacji/diagnozy?

Warto uprzedzić dziecko, że będzie brało udział w rozmowie z logopedą, z którym później chwilę pobawi się i porozmawia. Jeśli dziecko jest małe, niepewne, jak najbardziej może zabrać na konsultację np. swoją ulubioną zabawkę.

Ponieważ bardzo ważnym elementem diagnozy jest wywiad, warto przypomnieć sobie, jak przebiegał rozwój dziecka, cenna może okazać się książeczka zdrowia dziecka.

Zobacz też: diagnoza neurologopedyczna

DIAGNOZA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ (SI)

Rozpoczęcie terapii integracji sensorycznej (SI) poprzedzone jest wykonaniem diagnozy dziecka opartej na standaryzowanych technikach. Na podstawie przeprowadzonych badań i obserwacji terapeuta sporządza opis wyników, opracowuje indywidualny plan terapii oraz wskazówki terapeutyczne dla rodziców, które powinni realizować w domu.

Diagnozę procesów integracji sensorycznej może dokonać wyłącznie certyfikowany terapeuta integracji sensorycznej II stopnia. Wszyscy nasi terapeuci integracji sensorycznej mają takie uprawnienia.

Diagnoza składa się z trzech spotkań (3x1h) obejmujących:

- wywiad z rodzicami, na którym terapeuta będzie pytał o rozwój dziecka w okresie: prenatalny (płodowy), perinatalny (okołoporodowy) i postnatalnego (po urodzeniowy); czas osiągania „kamieni milowych” w obszarze rozwoju ruchowego, poznawczego i mowy, stan zdrowia.

- przeprowadzenie Testów Południowo-Kalifornijskich (dla dzieci od 4 r.ż.), które oceniają między innymi: planowanie ruchu, , różnicowanie wrażeń dotykowych, naśladownictwo ruchowe, równowagę, koordynację wzrokowo-ruchową.

- przeprowadzenie z obserwacji klinicznych oceniających między innymi lateralizację, odruchy, napięcie mięśni, pracę gałek ocznych, poziom pobudzenia systemu przedsionkowego.

- obserwacje dziecka w czasie jego swobodnej i zaplanowanej aktywności oraz reakcji dziecka na proponowane zadania ruchowe z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu

- przekazanie i omówienie pisemnej diagnozy SI wraz z zaleceniami

Pierwsze dwa spotkania odbywają się z udziałem dziecka, na trzecim spotkaniu (omówienie diagnozy) uczestniczy tylko rodzic.

Ze względu na wiek, rodzaj czy nasilenie zaburzeń, utrudniony kontakt czy niepełną współpracę, diagnoza może mieć inną formułę i nie obejmować wszystkich wyżej wymienionych punktów. Terapeuta dysponuje szerokim wachlarzem narzędzi badawczych, które pozwalają rozpoznać nieprawidłowości w rozwoju integracji sensorycznej dziecka.

Pełna diagnoza procesów integracji sensorycznej kierowana jest do dzieci od 4 r.ż., u dzieci młodszych wykonujemy wstępną diagnozę przetwarzania bodźców SI lub konsultację. 

WSTĘPNA DIAGNOZA INTEGRACJI SEONSORYCZNEJ małego dziecka, 2-3 r.ż wraz z opisem

Konsultacja procesów integracji sensorycznej małego dziecka - do 3 lat jest wstępną oceną przetwarzania bodźców sensorycznych dziecka. Ma odpowiedzieć na pytania:

Czy problemy dziecka mają podłoże w nieprawidłowych procesach przetwarzania bodźców sensorycznych?

Jaki posiada profil sensoryczny: jakich bodźców poszukuje, jakich unika, na jaki rodzaj bodźców występuje nadwrażliwość?

Czy potrzebuje wsparcia w postaci terapii integracji sensorycznej, ćwiczeń domowych, dostosowaniu planu dnia lub może konsultacji jeszcze innego specjalisty?

W jaki sposób można ułatwić dziecku funkcjonowanie a poprzez zabawę wesprzeć jego rozwój?

W trakcie tego spotkania dziecko bawi się różnymi zabawkami sensorycznymi a w tym czasie terapeuta obserwuje procesy integracji sensorycznej. Wykonane zostają także wybrane próby Obserwacji Klinicznej, oraz reakcje dziecka na różne stymulacje sensoryczne. Na podstawie obserwacji, zabawy, wywiadu i wypełnionych przez rodziców kwestionariuszy – terapeuta ocenia funkcjonowanie dziecka w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych. Wstępna ocena procesów integracji sensorycznej dziecka to także dokument, który może być podstawą do wykonania pełnej diagnozy procesów integracji sensorycznej (u dziecka starszego), rozpoczęcia terapii gabinetowej, konsultacyjnej oraz może być przedstawiany innym specjalistom, a także w placówce do której uczęszcza dziecko (żłobek, przedszkole).

Wstępna diagnoza przetwarzania bodźców SI małego dziecka trwa ok. 2 h, rodzic otrzymuje na osobnym spotkaniu opis z wnioskami z konsultacji i obserwacji dziecka oraz zalecenia, które omawia z terapeutą. 

KONSULTACJE INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Diagnozę może poprzedzić konsultacja procesów integracji sensorycznej, na której terapeuta wykona przesiewowe badania i oceni ryzyko występowania zaburzeń SI. Po konsultacji terapeuta może zalecić wykonanie pełnej diagnozy (konsultacja jest wtedy wliczona w cenę diagnozy).

Konsultacja SI kierowana jest również dla dzieci młodszych (0-3), u których nie jest jeszcze możliwe wykonanie diagnozy SI, wówczas konsultacje SI obejmują dwa spotkania- wywiad z rodzicem oraz obserwacja z dzieckiem (2 x 50 min).

Konsultacje integracji sensorycznej u niemowląt i maluszków. 

Naturalnym stanem funkcjonowania dziecka jest stan zadowolenia. Jeżeli niemowlę ma kłopoty ze snem, jedzeniem, zabawą czy kontaktem z najbliższymi warto mu pomóc. Przydatna może okazać się konsultacja z terapeutą Integracji Sensorycznej.

Szacuje się, że nawet 5-15% dzieci ma obecnie trudności rozwojowe
o podłożu sensomotorycznym . U niemowląt zwracamy szczególną uwagę na:

• problemy ze snem i zasypianiem;
• trudności z wyciszeniem, drażliwość, płacz;
• problemy z jedzeniem, trudności w karmieniu;
• niechęć do przytulania, odpychanie rodziców;
• dużą wrażliwość lub brak odczuwania bólu;
• złe tolerowanie codziennych zabiegów pielęgnacyjnych takich jak: czesanie, mycie, obcinanie paznokci, mycie twarzy, zębów, czyszczenie nosa czy uszu;
• podwyższony lub obniżony stan pobudzenia;
• dużą wrażliwość na jasne światło, dźwięki;

W przypadku występowania wymienionych objawów warto skonsultować się z wykwalifikowanym terapeutą mającym doświadczenie w pracy z małymi dziećmi. Prawidłowy rozwój niemowlęcia opiera się na motoryce (ruchu) i sensoryce (zmysłach). Konsultację fizjoterapeutyczną w celu oceny rozwoju ruchowego poleca się maluszkom po ukończeniu 3 miesiąca życia lub szybciej, jeżeli jest taka potrzeba . Konsultację z terapeutą Integracji Sensorycznej wykonujemy po ukończeniu przez dziecko 6 miesiąca życia.